Droga donikąd

– Przemciu, mógłbyś mi towarzyszyć?

Ewę przyporządkowano mi niejako z automatu. Nie pytano o zdanie, ale po prostu posadzono nas obok siebie na jednej z imprez i mówiono „per młodzi”. I tak już zostało. Od pierwszego spotkania tytułowano nas „WY”. „Co będziecie robić po szkole?”, „Gdzie jedziecie na wakacje?”, „Gdzie zamieszkacie?”.

Byłem oszołomiony tempem, ale wiedziałem, że taki jest plan, więc poddałem się temu. Ewidentnie zadbano o to, byśmy nie próbowali się przeciwstawiać.

Rodzice Ewy byli bardzo podobni do moich. Jej matka od pierwszego spotkania uśmiechała się nieśmiało i przez większość czasu milczała. Ojcowie, niczym głowy rodziny rodem z sycylijskiej mafii byli głośni, wielcy, wręcz emanujący potęgą i władzą. Kontrastowało z tym zachowanie ich kobiet, naszych matek, które były tłem w tym związku i obowiązkowym dodatkiem.

Kocham moją matkę, ale nie akceptuję tej całkowitej bierności i podporządkowanej uległości. Wszystko zawsze było po myśli ojca. Chciał czegoś, więc było tak, jak to sobie wymyślił.

– To jak? – Zamrugałem, otrząsając się z zamyślenia spoglądając na uśmiechniętą buzię Ewy i czując smukłe palce jej dłoni, gdy zacisnęła je na moim przedramieniu. – Pojedziesz ze mną?

– Gdzie? – Pytanie było czystą formalnością. Skoro potrzebowała mojego towarzystwa, to nie odmówię.

– Chodzi o niewielki budynek pod klinikę. – Oczy Ewy pojaśniały ekscytacją. – Tatuś mówił, że to dobre miejsce.

No tak, tatuś mówi, więc córunia przyjmuje to, jako prawdę ostateczną.

Dojechaliśmy przed nowo wyremontowany parterowy obiekt. Budynek ewidentnie zaprojektowano pod działalność usługową. Rozejrzałem się po podjeździe i oceniłem wygląd elewacji zewnętrznej. Było gustownie, czysto i ergonomicznie, ale bez polotu. Duży ogrodzony parking przed budynkiem, częściowo wyłożono kostką, a po części wysypano jasnym żwirem. Do tego przeszklona elewacja i trochę zieleni dla podkreślenia chłodnej elegancji.

Gdy zajechaliśmy przed bramę, ta odchyliła się, wpuszczając nas na podjazd. Koła chrzęściły na żwirze, gdy wtoczyliśmy się powoli przed główne wejście.

Na spotkanie nam wyszła elegancko ubrana kobieta. Z uśmiechem czekała byśmy zaparkowali, a w końcu wysiedli. Uścisnęła dłoń Ewy, później moją. To nie mogło być złudzenie, ale miałem wrażenie, że moją przytrzymała zbyt długo. Zajrzała mi w oczy, przesunęła wzrokiem po twarzy, na dłużej zatrzymując się na ustach.

– Zapraszam do środka. – Jej słowa zabrzmiały dwuznacznie i byłem pewien, że tak właśnie miały zabrzmieć. – Budynek jest gotowy do użytku. Wszystkie instalacje nowe, elewacja ocieplona, ale największym atutem jest świetna lokalizacja.

Ewa wymarzyła sobie prywatną klinikę zaburzeń odżywiania. Już teraz miała klientów, których prowadziła w połowie oficjalnie, ustalając im indywidualne plany żywieniowe. Ekscytowała się tym i widać było, że chce to robić w życiu zawodowym. Dla mnie była to fanaberia, bo wiedziałem, że nim zacznie poważnie zarabiać, miną lata, może nigdy do tego nie dojdzie. Nie przy takiej skali wydatków i kosztach prowadzenia tak rozbudowanego interesu. To jednak była sprawa Ewy i jej ojca, a właściwie jego pieniędzy. Kupował ten budynek, więc nie mnie było się wypowiadać. Może i był twardzielem bez serca dla żony, ale córka owinęła go wokół palca. Cóż, widać nie każdy ojciec ma serce z kamienia. Mój miał od zawsze.

Agentka oprowadzała nas po pomieszczeniach, z uśmiechem pokazując przestronny hol recepcji i pokoje po obu stronach korytarzy.

– Pomieszczenia spełniają wszystkie wymogi Sanepidu – mówiąc, co rusz spoglądała na mnie spod rzęs, pieściła mnie wzrokiem. Dłuższe zatrzymanie spojrzenia na moich ustach, wędrówka w dół na klatkę piersiową i bezczelne zatrzymanie na kroczu. W co ta kobieta gra?! – Materiały mają atesty, a pokoje zostały zaprojektowane tak, by można je było wynająć nawet na gabinety kosmetyczne.

– Żadnych gabinetów kosmetycznych tu nie będzie! – oburzyła się Ewa, wchodząc agentce w słowo.

– Jak również na gabinety dentystyczne – dokończyła kobieta i przeciwko tej propozycji Ewa nie protestowała.

Widocznie usługi kosmetyczne nie pasowały do jej wizji. W sumie dziwię się, bo akurat medycyna estetyczna jest usługą, która zarobiłaby w tym miejscu na siebie. Nie zamierzałem się jednak wtrącać, bo zwyczajnie nie zależało mi na tym. Traktowałem to jako spełnienie jej marzeń i znalezienie sobie zajęcia. Widocznie nie starczało jej prowadzenie domu i bycie moją żoną. Przyszłą, w nieodległej przyszłości. Czy cieszyłem się na to? Cóż, było mi to dziwnie obojętne, ale rozumiałem konieczność fuzji firm, a więc i rodzin.

Po kolejnym kwadransie, podczas którego niczego nieświadoma Ewa prawie fruwała pomiędzy pomieszczeniami, ja byłem nabuzowany i najchętniej zerżnąłbym tę obcą kobietę, której imienia nie znałem i zrobiłbym to tutaj, przy ścianie, na oczach Ewki.

– Umówię państwa do notariusza – mówiąc to agentka zwróciła całą uwagę na Ewkę. – Jutro zadzwonię i ustalimy dogodny termin.

– Świetnie! – Ewa aż iskrzyła podnieceniem.

Miałem nadzieję na seks Ewą. Oby wizja posiadania budynku wpłynęła na nią choć trochę erotycznie. Dotąd kochaliśmy się kilka razy, ale nie było w tym entuzjazmu, ani fajerwerków. Czułem, że Ewa tego nie lubi, że robi to bardziej z obowiązku, a może z chęci przywiązania mnie do siebie. Obojętne mi to było. Ważne, że zażywała antykoncepcję. Nie nadaję się na ojca i nie chcę nim być. Nie, mając za chujowy przykład ojca, mojego starego.

Gdy wychodziliśmy z budynku, agentka złapała mnie za dłoń. Trwało to chwilę, ale zrozumiałem. Ona też miała ochotę na seks. Jedyną niezainteresowaną rżnięciem osobą była tutaj Ewa. Palce kobiety zacisnęły się na moment na moich. Taki delikatny gest plus spojrzenie spod rzęs. Wrzałem w środka, w głowie układał się plan dzisiejszego seksu z Ewą.

– Dziękujemy za spotkanie. – Ewa szczebiotała i wyglądało na to, że najchętniej uściskałaby agentkę. – Do widzenia.

W drodze powrotnej z ożywieniem opowiadała o tym, na co wykorzysta poszczególne pomieszczenia. Przytakiwałem grzecznie marząc o tym, by być wreszcie w swoim mieszkaniu, wciągnąć Ewkę do sypialni i zerżnąć, byle pozbyć się nadmiaru energii.

– Gdzie ty jedziesz? – W głosie słyszałem oburzenie. – Przecież mówiłam ci, że jedziemy do taty. Chcę się z min podzielić radością.

No tak, on ma pierwszeństwo, bo to najważniejszy mężczyzna w jej życiu. Tatuś, sponsor i opiekun. Ja miałem być dodatkiem.

– To zawiozę cię, bo mam jeszcze coś do załatwienia – odparłem ponuro.

– Ok. – Nie wyglądała na zmartwioną. – Pozdrowię go od ciebie.

Wysadziłem Ewę pod domem i zawróciłem na spotkanie z agentką. Jechałem po seks zły na siebie i to, że wszyscy starali się wmanewrować mnie w małżeństwo, którego w tej chwili nie chciałem. Jeszcze dzisiaj porozmawiam z ojcem i wytłumaczę mu, że nie mam zamiaru żenić się z Ewą. Trudno, tak on, jak i jego najcenniejszy klient – ojciec Ewy, przełkną odmowę. Nie wdziałem siebie w roli kochającego męża. Nie z nią, kobietą, z którą nie łączyło mnie zupełnie nic. Zdecydowanie wybieram samotność. Nie nadaję się do aranżowanego małżeństwa.

Podjechałem przed budynek. Brama była otwarta, drzwi wejściowe uchylone. Czułem rosnące podniecenie, kutas zaczynał mnie uwierać w spodniach. Wszedłem do holu, zaciągnąłem się powietrzem, w którym unosiła się delikatna woń damskich perfum. Kobieta siedziała na kanapie przy recepcji. W pierwszym momencie jej nie dojrzałem. Widać taki miała plan – mieć mnie na widoku, samej będąc niewidoczną. Zdjąłem marynarkę, rzuciłem ją na blat recepcji. Poluzowałem krawat, rozpiąłem górny guzik koszuli. Kobieta wstała, wyciągnęła materiał białej bluzki zza paska spódnicy. Przyglądała mi się przy tym spod rzęs, ja śledziłem jej palce. Odpinała powoli guziczki, w końcu zrzuciła z ramion śliski materiał. Podeszła do mnie powoli. W ciszy prawie pustego pomieszczenia stukot jej obcasów rozchodził się echem, odbijał od ścian. Uśmiechała się wiedząc, jakie robi na mnie wrażenie. Wiedziała, że do niej przyjadę. Pewnie nie po raz pierwszy manipulowała w ten sposób mężczyznami. Poluzowała mi krawat, zdjęła go przez głowę, odrzuciła na bok. Więżąc moje spojrzenie w swoim sięgnęła do paska spodni, rozpięła go. Następnym był rozporek. Nim się spostrzegłem opadła na kolana. Szarpnęła spodnie uwalniając mnie z nich. Objęła mnie u nasady, polizała czubek językiem. Przez głowę przemknęła mi myśl, że może to zawodowa dziwka udająca tylko agentkę. Została wynajęta przez ojca, by mógł mną manipulować, by wybić mi z głowy układanie sobie życia po swojemu. Myśli zniknęły w momencie, gdy wzięła mnie w usta. Głęboko, szybkim ruchem, zaciskając delikatnie pełne usta. Po trzech ruchach miałem dosyć. Złapałem ją za włosy i zmusiłem, by wstała. Chciała mnie pocałować, ale odwróciłem ją tyłem do siebie, pchnąłem w kierunku blatu recepcji. Oparła się o niego posłusznie, czerwień paznokci odznaczała się na bieli szklanego blatu. Sięgnąłem do marynarki, z portfela wyciągnąłem prezerwatywę. Roztargałem opakowanie, wyjąłem gumkę, naciągnąłem ją na kutasa i zaciskając palce dłoni na pośladku, odciągając go w bok, wbiłem się w cipkę kobiety.

Krzyknęła gardłowo i pochyliła głowę. Jeśli nawet grała, to była świetną aktorką. Każde pchnięcie witała jękiem, wychodziła biodrami naprzeciw. Objąłem ją w pasie i przyspieszyłem, młucąc coraz szybciej. Zacisnąłem powieki czując, że zbliżam się do szczytu. Kolejny ruch w przód, jej uległy jęk i błysk światła w głowie. Zamarłem w ciasnym wnętrzu kobiety, której imienia nie znałem, ale nie interesowało mnie ono. Było mi dobrze, spokój napłynął do umysłu, napięcie opadło.

Wycofując się z niej przytrzymałem brzeg prezerwatywy. Zdjąłem ją, zawiązałem w węzełek, zamierzałem schować do kieszeni. Przez głowę przemknęła mi nauka ojca, by nie zostawiać żywego nasienia do dyspozycji kobiecie. Kiedyś jedna z „dawnych miłości”, Boże, jak to określenie do niego nie pasuje!, próbowała „złapać go” na dziecko. Ponoć przyłapał ją na tym, jak po stosunku wlewała w siebie zawartość prezerwatywy. Swoją drogą dziwna nauka i mądrość rodzinna przekazana synowi.

Schyliłem się, podciągnąłem spodnie, wepchnąłem penisa, zapiąłem rozporek. Prezerwatywa wylądowała w kieszeni. Z blatu recepcji zgarnąłem marynarkę, z podłogi krawat. Rzut oka na kobietę, na jej wciąż nagie uda i długie nogi. Nie chciałem jej patrzeć w oczy. Nie interesowało mnie to, co w nich zobaczę. Odwróciłem się i lżejszy o kilka gram opuściłem budynek. Mogłem wracać do mieszkania. Mogę się nawet spotkać z Ewą. Może nawet zbiorę ją w weekend gdzieś w góry. A może nie.

Odpaliłem silnik, wsłuchałem się w pomruk maszyny, poczułem drgania rozchodzące się po ciele.

– Życie, to kurwa – mruknąłem, dociskając pedał gazu.